Michiel Swart (66) ging op zijn 62e met vervroegd pensioen. Nu heeft hij via Oudstanding een tweede carrière als taxichauffeur voor mensen met ziekte of een beperking. Een sociale en vooral dankbare baan. “Onderweg heb je de mooiste gesprekken.”
Michiel Swart (66) ging op zijn 62e met vervroegd pensioen. Nu heeft hij via Oudstanding een tweede carrière als taxichauffeur voor mensen met ziekte of een beperking. Een sociale en vooral dankbare baan. “Onderweg heb je de mooiste gesprekken.”
Publicatiedatum: 15 juli 2024
Michiel werkte jarenlang bij een bank als controller en compliance officer. Op zijn 62e besluit hij met vervroegd pensioen te gaan. “Ik haalde geen voldoening meer uit mijn werk, te veel wet- en regelgeving”, vertelt hij. “Maar op je 62e achter de geraniums zitten is ook geen optie. Daarom wilde ik graag een paar dagen per week blijven werken. Eerst heb ik via Consolid een tijdje als passagiersassistent op Schiphol gewerkt. Daarna zag ik een vacature van Outstanding voor Wmo-taxichauffeur. Ik houd van autorijden, dus dit sprak me direct aan.”
Michiel neemt contact op met Outstanding en kan beginnen met de opleiding tot taxichauffeur. “Het halen van een diploma is voor taxichauffeurs wettelijk verplicht”, vertelt hij. “Het theoriegedeelte ging me makkelijk af. Ik heb daar een maand de tijd voor genomen, dat is ruim voldoende. Veel weet je natuurlijk al, maar het is goed om alle verkeersregels nog een keer door te nemen. Daarna ga je een paar dagdelen met een instructeur op pad. Die leert je hoe je goed rijdt met klanten achterin.”
Als Michiel zijn taxipas op zak heeft kan hij beginnen met rijden. “Als Wmo-chauffeur vervoer je mensen die door ziekte of een beperking niet zelf kunnen rijden. Dat zijn vaak ouderen, maar het kunnen ook jongeren zijn die in een instelling zitten of begeleid wonen. De ene keer breng ik iemand naar de verjaardag van een kleinkind, de andere keer naar een ziekenhuisafspraak.”
Onderweg heeft Michiel de mooiste gesprekken. “Het is een heel sociaal beroep. Tenminste, dat maak ik ervan”, vertelt hij. “Ik vraag altijd of mensen voor- of achterin willen zitten. Veel passagiers hebben behoefte aan een praatje en vinden het leuk om voorin te zitten. Ik krijg vaak hele levensverhalen te horen. Er stappen mensen in die heel blij zijn dat ze een familielid gaan opzoeken. Maar er zijn ook passagiers bij die net een slecht nieuws gesprek hebben gehad in het ziekenhuis. Dan bied ik een luisterend oor.”
Michiel rijdt nu drie dagen per week als Wmo-taxichauffeur. Een dankbare baan met veel waardering. “Je geeft mensen vrijheid. Zonder Wmo-vervoer zouden ze nauwelijks nog ergens komen. Ik haal – in tegenstelling tot mijn baan bij de bank – veel voldoening uit het werk. Ik doe dit natuurlijk ook omdat ik het leuk vind, het is voor mij geen noodzaak om mijn rekeningen te betalen. Dat maakt een groot verschil.”
Ook dankbaar werk doen na je pensioen? Check ze hier.
